Was Menschen, Tier, Pflanzen, und Dinge tun, drückt man mit Tunwörter aus. Sie werden nach Zweitwörter genannt. Mit ihnen sagt man, ob etwas gerade jetzt geschieht, vergangen ist oder erst später geschehen wird.
Zum. B:
gehen - kommen - machen - essen
*
فعل در زبان آلمانی فعل مهمّ
ترین جزء جمله است. فعل را می توان به اشخاص مختلف نسبت داد. فعل برحسب اشخاص
صورتهای مختلف می پذیرد که به این صورتها، صیغه یا ساخت فعل می گوییم.
ist صیغۀ سوّم
شخص مفرد فعل sein است.
bin صیغۀ
اوّل شخص مفرد فعل sein است.
sein
مصدر، یعنی صورت اصلی فعل است و زمان برای وقوع ندارد. به شخصی نیز نسبت داده نشده
است.
das ist
برای نامیدن و شرح دادن افراد و اشیا به کار می رود.
*
( Grundform = Infinitiv ) مصدر
sein ( ich bin – du bist – er/ se / es / ist
– wir sind – ihr seid – sie sind )
*
در زبان آلمانی ترکیب دو کلمۀ ( das
ist ) یعنی این
است، برای معرفی و شناساندن چیزی به کار می رود که گوینده می خواهد دربارۀ آن
توضیح دهد و بگوید که آن چیز چیست.
*
کلمۀ ( von
) یعنی از، وقتی در جلوی نام شخصی قرار گیرد، یعنی چیزی ساخته یا اثر آن شخص است.
Das ist ein Lied von Hoffmann.
Das ist ein Buch.
*
صیغه یا ساخت فعل
در زبان آلمانی هر فعل برای اینکه بر زمانهای محتلف و اشخاص مختلف دلالت کند،
صورتهای گوناگون به خود می گیرد و به عبارت دیگر فعل صرف می شود. به این صورتهای
مختلف فعل که شخص و زمان را دربر می گیرد، صیغه یا ساخت فعل می گوییم.
bin
موقعی به کار می رود که شخص از خودش حرف می زند.
sind جمع
است و زمانی در مورد یک نفر به کار می رود که جمله مودبانه و احترام آمیز باشد.
*
مادّۀ فعل: اگر از مصدر دو حرف « en» را برداریم، مادّۀ فعل به دست می آید.
مانند:
geh – studiert -mach
*
شناسه: شناسه جزئی از فعل است که در هر صرف
تغییر می کند.
مانند:
ich gehe – du gehst – wir gehen
*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر